• Ik stond al een tijdje te kijken naar onze sportvrienden en ik weet niet wat het was… Natuurlijk was ik de afgelopen week, net als een ieder ander, verwent. Wat heb ik toch genoten van de wedstrijden op de TV. Ik zat vol spanning gekluisterd aan het kiekkastje. Deze wedstrijden bevestigen dat de bal rond is en dat het nooit van te voren te bepalen is wat de bal gaat doen. Als je mij van te voren had gezegd dat Liverpool met 4-0 zou winnen van Barcelona, had ik je uitgelachen en voor gek verklaard. Wie niet?
    En dat Ajax na de 2-0 voorsprong de finale niet meer zou halen, dat had ik ook niet gedacht…

    Maar even weer terug naar de sportvrienden. Natuurlijk een ander niveau, maar de intensiteit zou er hier ook moeten afspatten. Maar dat deed het dus niet. Het spel was niet verwarmend, het was eigenlijk niks. Ik heb meer met de omstanders gesproken dan op het spel gelet, en dat zegt voor mij genoeg.

    Op de grasmat liepen 11 sportvrienden die samen geen elftal waren. De fibe die een elftal normaliter heeft, was vandaag (en eigenlijk al een paar weken) ver te zoeken. Ik heb een tijdje met Mark gesproken. Hij kwam later vanwege zijn verplichtingen bij de club waar zijn zoons voetballen. Hij kwam eind eerste helft en hoorde dat de stand 0-1 in het voordeel van SVI stond. En dat dat ook het enige hoogtepunt van de 1e helft was.

    “De sportvrienden spelen de laatste 2 a 3 weken al niet bijster goed. Ze moeten het hebben van individuen die over het algemeen ook niet bij deze groep horen. Maar dat zijn wel de mensen die ons vaak de punten hebben bezorgd en waardoor we ook zo hoog staan. Misschien moeten we iets meer realistischer zijn en weten dat we boven ons niveau zijn uitgestegen. Wat we in ieder geval moeten beseffen is dat we iedere week boven ons zelf moeten uitstijgen, 120% inzet willen we bereiken wat een ieder graag wil: kampioen worden.”

    Met deze woorden in mijn hoofd kijk ik toch met een andere bril naar de 2e helft. Hoewel SVI geen hoogvlieger is, zie ik wel strijd en de wil om te winnen. Jongens die voor elkaar willen vechten. Die voor elkaar door het vuur willen gaan. Die wilskracht is op dit moment bij de sportvrienden niet te zien. Het is sleuren en trekken. Geen enkele actie wordt goed uitgevoerd. Er wordt maar 1 100% kans gecreëerd maar die wordt grandioos naast geknald. Bedroevend niveau en uitvoering maakt dat alle aspiraties de ijskast in kunnen. De dromen over de platte kar kunnen voorlopig weer opgeborgen worden. Al met al een hard gelach. Volgend seizoen weer nieuwe kansen.

    Mark: “vanochtend zei ik tegen mijn jongens, JO13-2, zorg dat je plezier in het voetbal hebt. Dat plezier zorgt er voor dat je boven jezelf kunt uitstijgen. Misschien geldt dat ook wel voor de sportvrienden.”

    “Roderick”