• Na een paar fantastische zomerse weken heb ik de weg naar het sportpark weer gevonden. Vrouwlief was maar wat blij dat onze sportvrienden weer een balletje ging trappen. Na een paar weken met mij opgescheept te zijn geweest, kon ze eindelijk de zaterdagmiddag weer zelf invullen. En ik natuurlijk ook.
    Als ik met mijn fietsje bij de rotonde ben, zie ik het nieuwe 2e veld, nog niet wetende dat onze sportvrienden daar hun 1e bekerwedstrijd zullen gaan spelen. Het ziet er fantastisch mooi en strak uit. Ben benieuwd of de sportvrienden er ook zo enthousiast over zijn.

    Na mijn fietsje geparkeerd te hebben, loop ik het terrein op en kom ik Rob tegen: ‘je zult het team niet herkennen. Door vakantieperikelen hebben we wat vervanging moeten regelen. De vervanging zal ons spel zeker ten goede komen.’ En dat was zeker het geval. Het leek wel  Barcelona in het klein: tikkie en takkie. De tegenstander had geen schijn van kans. ‘Dit ging wel heel soepeltjes. Fijn als je met zulke spelers een wedstrijdje kunt spelen. Ik hoefde maar tegen de ballen aan te lopen en ze gingen er al in. Drie keer, dit gaan ze nooit in Bergentheim geloven.’ Rob is in de wolken. Ik zie ook Mark in zijn tenue: ‘tsja, naar een heerlijke zomer toch maar weer de kicksen aangetrokken. Een helftje meespelen is voor nu voldoende. Langzaam, heel langzaam opbouwen.’ Hetzelfde geldt voor Walgien die de schoenen nog in de doos had zitten. En ik heb een nieuwe aanwinst gezien: Matthijs, alias zoef zoef de haas. Wat een ‘Laufpensum’. Op en af op de rechterkant van het veld.

    Met een makkelijke 9-0 overwinning is het goed rusten en de ervaringen met het veld zijn ook redelijk positief: ‘het moet nog wat ingelopen worden, je zakt nu nog iets dieper weg, maar verder een strak veldje.’

    Ook ronde 3 heb ik mogen aanschouwen. Nu meer bekenden bij onze sportvrienden. en dat kwam het spelbeeld niet ten goede. Weer op de kunst, echter nu veld1. Wederom een groot overwicht, toch scoorde ASC de 1e. En daarna gingen de sprotvrienden ‘los’. De ene aanval na de andere. Allemaal grote scoringskansen, echter, om welke reden dan ook, de bal wou het netje maar niet raken. Zelfs vanaf de stip niet. Drama alom! Dat de sportvrienden uiteindelijk toch met een 1-1 gingen rusten mag een wonder heten.
    Ik aan de koffie, de jongens aan de thee. En dat had zijn effect. In de eerste paar minuten werden de Dalfsenaren overklast wat een ruime 3-1 voorsprong tot resultaat had. De ietwat oudere mannen hadden dit niet voor ogen en stroopten hun mouwen nogmaals op. Dalfsen won de slag op het middenveld. Rob riep hard ‘we verliezen het op het middenveld’ en de woorden hingen nog op het veld toen een middenvelder van Dalfsen vanuit de middencirkel de pantoffel uithaalde en de bal pardoes achter de verbouwereerde keeper Rob schoot: miraculeus en bijzonder: once in a lifetime. Dit was op dat moment de terechte 3-3.
    Dat daarna uit het niets de 4-3 viel voor de sportvrienden was de nagel aan de kist voor de Dalfsenaren. Men had geen puf meer om nogmaals de versnelling toe te passen. Ze vonden het wel welletjes en de scheids dacht daar hetzelfde over. ‘We hebben het vooral in de eerste 45 minuten laten liggen. Daar hadden we al een ruime voorsprong moeten nemen zodat het voetballen makkelijker zou gaan. We maakten het ons zelf gewoon lastig. Absoluut niet nodig.’ Dean, ook een nieuwkomer, verwoord het prima. Met de woorden ‘we moeten zorgvuldiger met onze kansen om gaan’ legt hij de vinger op de zere plek. Hoewel het seizoen nog fris en fruitig is, komt het oude euvel al wel weer boven drijven: zelf veel kansen verprutsen terwijl de tegenstander wel makkelijk de goals maakt.

    Ronde 2, uit tegen SV Nieuwleusen, wordt op een doordeweekse dag gespeeld. Een punt moet voldoende zijn om een ronde verder te komen. Echter de oranje boys zijn een ‘angstgegner’.

    Ik heb mijn fiets vast in het vet gezet zodat ik op tijd die kant kan gaan op fietsen. U hoort van mij.

    “Roderick”