Berkum 9: Eén Zwaluw maakt nog geen zomer….
Ondertussen horen de sportvrienden van vele kanten dat de verslagen gelezen worden. En kijkend naar de titel van dit verslag, zullen deze volgers begrijpen hoe onze laatste wedstrijd verlopen is.
Zelfs de niet-volgers zullen hoogstwaarschijnlijk een juiste gok kunnen wagen. Voordat we naar de wedstrijd gaan, eerst toch nog wat verdieping op dit spreekwoord.
Het spreekwoord is al oud en ook typisch Europees. Het verwijst namelijk naar het natuurverschijnsel dat zwaluwen in warmere gebieden overwinteren en, als een van de eerste trekvogels, in het voorjar weer terugkeren naar Europa. Iets wat al sinds de oudheid als een teken van het begin van de zomer gezien wordt.
De wijze les uit het spreekwoord is afgeleid uit een van de vele fabels van de Griekse dichter Aesopus. Het verhaal gaat over een man die alles behalve de jas op zijn rug is verloren aan zijn gokgedrag. Maar dan ziet hij één zwaluw vliegen en trekt de conclusie dat het seizoen is omgeslagen en er enkel mooi weer aan zal komen. Daarom verkoopt hij zijn jas, zodat hij het geld kan gebruiken om een laatste gok te plaatsen om weer al zijn geld terug te krijgen. Maar hij wint niets, en het weer slaat om. De zwaluw vriest dood en de man wacht eenzelfde lot nu hij zijn jas niet langer heeft. De ene zwaluw maakte dus inderdaad geen zomer.
Na een prima uitwedstrijd tegen WVF 12, waar na de wedstrijden veel lachende en tevreden gezichten zichtbaar waren, was er een gevoel dat de sportvrienden een aantal goede resultaten neer konden gaan zetten. Het spel was goed, de beleving was prima en het belangrijkste, een aantal sterkhouders kwamen terug van blessures.
Ook de trainingsopkomst leek flink in de lift te zitten en met een tegenstander die 1 puntje meer had dan de sportvrienden, was de weg omhoog mogelijk. WVF 11 kwam naar de Vegtlust en gezien de uitwedstrijd lagen er mogelijkheden om de drie punten bij te schrijven.
Het spelconcept van de week ervoor werd wederom omarmt en met een stevig en goed voetballend middenveld, lag de weg naar glorie open. WVF had echter andere plannen. Het team leek in niets op het team van de uitwedstrijd en het lukte ze om hoog druk te zetten. Normaliter voetballen de sportvrienden hier makkelijk onderuit, maar het passen en aanbieden lieten te wensen over. En zo stapelden de sportvrienden fout op fout en hebben kwam WVF moeiteloos tot in onze 16. Het was aan Bas, die terecht tot man of the match gekozen werd, te danken dat uiteindelijk “slechts” 6 doelpunten geïncasseerd werden. De sportvrienden zetten daar zelden een kans tegenover.
En zo bleek inderdaad het spreekwoord weer akelig juist te zijn. En dit werd een week later nog duidelijker toen door flinke sneeuwval op de vrijdagmiddag en nacht, de velden op zaterdagochtend een idyllisch plaatje gaven. De uitwedstrijd tegen ASC ging daardoor niet door, maar gezien de kwakkelende vorm zullen de sportvrienden daar niet gelijk een probleem van gemaakt hebben.
De komende wedstrijden zal er uit een ander vaatje getapt moeten worden en zal er een speelwijze omarmt moeten worden waarmee volgend seizoen stabielere wedstrijden gespeeld worden.
“Zijlijner”